.png)
Joint hypermobility (JHM) is a clinical state that can arise alone or with different syndromes in childhood. JHM can arise with musculoskeletal findings especially arthralgia in majority. The objective of this study is to determine the frequency of JHM and its relationship to musculoskeletal complaints in healthy school children. This study was conducted in a primary school near the Cerrahpasa Medical Faculty in Autumn 2003. Eight- hundred- fifty- seven children (428 females, 429 males) attending the school were studied. Their mean age was 10.57±2.4 years (range 6-16 years).The children with a reported illness were excluded. Joint hypermobility was diagnosed according to Beighton criteria in children. The children who got avahie over 6 points according to Beighton criteria were accepted as hypermobile. The presence of musculoskeletal complaints was determined by a questionnaire sent to the families of the children. One- hundred- eighteen (13.8%) of 857 children studied had hypermobility. The mean hypermobility score obtained from all participants was 2.5. 85 (19.9%) of girls and 33 (7.7%) of boys were hypermobile. Hypermobility incidence was higher in girls component to boys. The difference was statistically significant (p<0.001). Age was inversely correlated with joint hypermobility (r =-0.21, p<0.001). The questionnaire aiming to determine the presence of musculoskeletal complaints was answered by 564 (63.7%) families. 85 (15.5%) of children who answered the questionnaire had musculoskeletal complaints. 31 (36.4%) of these children were hypermobile. The presence rate of musculoskeletal complaints was significantly high among hypermobile children (P<0.001). In conclusion, similar to that found in children from many countries, joint hypermobility is not an uncommon clinical state in Turkish children. Thus, pediatricians must consider joint hypermobility in the differential diagnosis of children with musculoskeletal complaints.
Sağlıklı okul çocuklarında eklem hipermobilitesi sıklığı
Eklem hipermobilitesi (EHM) çocukluk çağında tek başına ya da çeşitli sendromlarla birlikte ortaya çıkabilen bir klinik durumdur. Eklem hipermobilitesi çoğunlukla kas-iskelet sistemi bulguları ile, özellikle de eklem ağrısı ile birlikte ortaya çıkabilir. Bu çalışma ile amaçlanan sağlıklı okul çocuklarındaki EHM sıklığının belirlenmesi ve EHM’nin kas-iskelet sistemi bulguları ile olan ilişkisinin ortaya konulmasıdır. Çalışma 2003 sonbaharında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nin yanındaki bir ilköğretim okulunda yapıldı. Okulda eğitimini sürdüren toplam 857 çocuk (428 kız, 429 erkek) çalışmaya alındı. Çalışmada yer alan çocukların ortalama yaşı 10,57±2,4 (sınır 6-16 yıl) yıldı. Kronik hastalığı olan çocuklar çalışma dışı bırakıldılar. Eklem hipermobilitesi tanısı Beighton tanı ölçütlerine göre konuldu. Beighton tanı ölçütlerinde 6 sınır değerin üzerindeki çocuklar hipermobil olarak kabul edildiler. Kas-iskelet sistemine ait yakınmaların varlığı ailelere yollanan bir sorgulama formu aracılığı ile belirlendi. Çalışmaya alınan 857 çocuğun 118’inde (% 13) EHM vardı. Çalışmadaki tüm çocuklardan elde edilen ortalama EHM skoru 2,5 idi. Çalışmada yer alan kız çocukların 85’i (% 19,9), erkek çocukların ise 33’ü (% 7,7) hipermobildi. Kız çocuklarında EHM sıklığı istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p<0,001). Yaş ile hipermobilite skoru arasında ters bir ilişki vardı (r=-0,21; p<0,001). Kas-iskelet yakınmalarını değerlendirmek amacı ile yollanan sorgulama formlarının 546’sı (% 63,7) aileler tarafından yanıtlandı. Sorgulama formlarını yanıtlayan 85 (%15,5) çocukta kas-iskelet sistem yakınması vardı. Bu çocukların 31’i (%36,4) hipermobildi. Hipermobil çocuklarda kas-iskelet yakınmalarının ortaya çıkma sıklığı hipermobil olmayan gruba göre anlamlı olarak yüksekti (p<0,001). Sonuç olarak, EHM ülkemizde de diğer ülke çocuklarında olduğu gibi nadir olmayan klinik bir durumdur. Bundan ötürü, çocuk hekimleri özellikle kas-iskelet sistemine ait yakınmalar ile başvuran çocuklarda mutlaka eklem hipermobilitesini de ayırıcı tanıda akılda tutmalıdır.